MEKRÛH:

Allahü teâlâmn ve Muhammed aleyhisselâmın, beğenmediği ve ibâdetlerin sevâbım gideren şeylere mekrûh denir.
Mekrûh iki çeşiddir:

Tahrîmen mekrûh: Vâcibin terkidir. Harâma yakın olan mekrûhlardır. Bunları yapmak azâbı gerekdirir. Güneş doğar­ken, tam tepede iken ve batarken namâz kılmak gibi. Bunları kasıtla işleyen âsî ve günahkâr olur. Cehennem azâbına lâyık olur. Namâzda vâcibleri terk edenin, tahrîmi mekrûhlan işleye­nin, o namâzı iâde etmesi vâcibdir. Eğer sehv ile, unutarak iş­lerse, namâz içinde secde-i sehv yapar.

Tenzîhen mekrûh: Mubâh, ya’nî halâl olan işlerine yakın olan, yâhud, yapılmaması yapılmasından dahâ iyi olan işlerdir. Gayri müekked sünnetleri veyâ müstehapları yapmamak gibi.