II. Dünya Savaşında Türkiye nin Dış Politikası

II. Dünya Savaşında Türkiye nin Dış Politikası

Türkiye’nin II. Dünya savaşı’ndaki politikası; denge siyaseti izleyerek, toprak bütünlüğünü korumak ve savaÅŸ dışı kalmaktır. 1939’da savaÅŸ olasılığı artınca toprak bütünlüğünü korumak amacıyla Ä°ngiltere ve Fransa ile görüşmeler yapılmış, Türkiye’nin ”Barış Cephesi”nde yer aldığı açıklanmıştır. 19 Ekim 1939’da Türkiye-Ä°ngiltere-Fransa arasında Karşılıklı Yardım AntlaÅŸması Ä°mzalanmıştır.

Almanlar, 1941’de Balkanları iÅŸgal edince Ä°ngiltere, Türkiye’nin Alman istilasına uÄŸramasından endiÅŸe etmiÅŸ ve Türkiye’nin savaÅŸa girmesini

istemiÅŸtir. SSCB’ye saldırı planlayan Almanya’nın Türkiye ile saldırmazlık antlaÅŸması yapması üzerine, Türkiye savaÅŸ dışında kalmıştır. (Haziran 1941)

1942’de Almanya’nın Stalingrad’da yenilmesiyle Müttefikler, Türkiye üzerindeki baskıyı arttırmış ve Adana Konferansı yapılmıştır. Konferansta Ä°nönü, Churchill’in savaÅŸa girme teklifini reddetmiÅŸtir.

Müttefikler Tahran Konferansı’nda da Türkiye’nin savaÅŸa girmesini gündeme getirmiÅŸtir.

Ä°ngiltere ve Türkiye Kasım 1943’te Kahire’de (I. Kahire Konferansı) görüşmüş Türkiye savaÅŸa girmeyi reddetmiÅŸtir. Aralık 1943’te ise Roosevelt, Churchill ve Ä°nönü Kahire’de bir araya gelmiÅŸ, Türkiye ilke olarak savaÅŸa girmeyi kabul etmiÅŸtir. (II. Kahire Konferansı) Türkiye II. Kahire Konferansı’nda savaÅŸa girmeyi silah ve malzeme ÅŸartına baÄŸlayınca görüşmeler sonuçsuz kalmıştır.

23 Åžubat 1945’te Türkiye, BirleÅŸmiÅŸ Milletler TeÅŸkilatı’nın kurucu üyesi olabilmek için Almanya’ya simgesel olarak savaÅŸ ilan etmiÅŸtir.